χρωμοτρόπος

-ο, Ν

χημ. συνοπτικός χαρακτηρισμός τών χρωστικών υλών που προκύπτουν ως αποτέλεσμα τής σύζευξης τών διαζωνιακών αλάτων με το χρωμοτροπικό οξύ και είναι κατάλληλες για τη βαφή τού μαλλιού.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. chromotrope < χρώμα + τρόπος (< τρέπω)].